اولین تجربه

سلام دیروز یه تجربه جدید داشتم که البته زیاد لذت بخش هم نبود.

دیروز روز جمعه ظهری با سها رفتم که بازی کنم و سها گفت که دارن میرن پارک جنگلی تا اسکیت بازی کنه منم ذوق زده اومدم پیش مامان گفتم ما هم بریم پارک . مامان هم دید که چند وقتی هست که پارک نرفتم به بابا گفت که منو ببره منم خیلی خوشحال بودم و سریع آماده شدم و با بابا راهی شدم با خودم خوراکی هم بردم. حدود ساعت 5 و ربع بابا زنگ زد که مهرسا حسابی با سها بازی میکنه و کلا رفته پیش خانواده اونا و هرچی هم بهش میگم بیا بریم نمیاد و میگه من با سها اینا میام حالا چکار کنم. مامان هم گفته بود نه اصلا ولش نکن و با خودت بیارش. تو این بین نگو سها اینا می خواستن برگردن و بابا هم رو فکر میکردن برگشته . سها به من گفت " بابات ولت کرده ماهم با خودمون نمیبریمت و تواینجا تنها میمونی حالا شوخی میکرد اما من جدی گرفتم و گریه کردم. بعد هم منوآوردن که تو راه بابا زنگ زده بود و منو از تو راه برداشت. بعد شب تا به مامان رسیدم گفتم که چی شده مامان هم گفت که کار خوبی نکردی که بابا رو کامل ول کردی منم گفتم بابا که نمیترسه مامان گفت نمیترسه اما دلش برات تنگ میشه. 

شب تا بابارو دیدم گفتم دلت برام تنگ شد اونم گفت آره حالا این بود و بماند که تا رسیدم خونه باز سها رو دیدم و خواستم باز باهاش بازی کنم اما شب موقع خواب باز یاد اون حرفای سها افتادم و هی گریه که من چرا پیش بابا نرفتم من دلم تنگ شده بود برای بابا و دلم غصه داره و خلاصه هی تا میومدم بخوابم باز گریه دیگه کلا به مامان گفتم بریم تو هال بخوابیم و مامان هم برام اینقدر قرآن خواند تا خوابم برد صبح هم به مامان گفتم که دیگه من پیش سها نمیرم. حالا جالب اینجاست که چند روز پیش مشتری برای خونه سها اینا اومده بود و من کلی گریه کردم که نه نباید از اینجا برن و من دیگه با کی بازی کنم و این جریانات.

اینم اولین تجربه من از بی کسی. الهی که هیچ بچه ای بی چناه و بی کس نباشه. بیچاره بچه های کرمانشاه که این روزها بخاطر زلزله درگیرن و چه بچه هایی که تو این ماجرا پدر یا مادرشون رو ازدست دادن.